Through the monsoon; Wednesday, 29 July

“Wow! Oh jee! Oh my god! Brrrr! …” Ja ja, al deze uitlatingen hoorden bij onze uitstap van vandaag.

Met een vrij comfortabele bus reden we vanmorgen in anderhalf uur naar Namdroling. Daar aangekomen, namen we de riksja tot aan het Tibetaanse klooster en dat werd een wel heel spannende rit; waar de riksja’s van Mysore over voetpaden rijden, deden deze chauffeurs er toch nog een schepje bovenop; leve de pijnlijke gewrichten! (om nog maar te zwijgen over de jongen die we bijna aanreden)

Maar goed, aangekomen in het klooster, of liever, de Gouden Tempel, moesten we toegeven dat we er ons iets anders bij voorgesteld hadden. Natuurlijk zijn “verwachtingen” altijd grote boosdoeners en werken ze teleurstellingen in de hand, maar we hadden echt niet gedacht dat we een groot appartementsgebouw zouden inlopen. De monniken wonen er dus niet in een traditioneel klooster. Hun kledij was echter wel zoals we die kunnen herkennen uit boeken, … typische rood-gele gewaden, geschoren hoofden, ... Het klooster had naast het woongedeelte echter ook enkele tempels die we naar goede gewoonte blootsvoets moesten betreden. Onze eerste impressie werd meteen van de kaart gevaagd! Drie reusachtige gouden beelden, waaronder centraal dat van Boeddha, keken ons aan vanuit hun rijkelijk beschilderde en versierde tronen, in een reusachtige marmeren hal! De Gouden Tempel was zijn naam dan toch meer dan waard! Nooit eerder kwamen we hier een dergelijk kunstwerk (!) tegen!

Daarop waren we zodanig onder de indruk van het Tibetaanse leven, dat we ons zelfs gewaagd hebben aan een typische, Tibetaanse lunch! Alvast een geslaagde voormiddag. In de namiddag besloten we om naar een nabijgelegen bamboewoud te gaan om er even te genieten van de betoverende fauna en flora. Genieten hebben we gedaan, maar toen een zware moessonregen uit het niets over het bos heen spoelde, hielden we het dan toch voor bekeken. Een half uur wandelen later bereikten we de rand van het bos (dewelke een rivier was) en konden we op zoek naar vervoer om terug te keren naar Mysore. Deze keer geen comfortabele bus, maar een typische Indische “lijnbus” die maar liefst een uur langer deed over eenzelfde afstand als de heenrit! Toch ook wel een belevenis! Het werd vermoeiend, maar we zijn toch weer heel blij dat we ook van dit “staaltje India” konden proeven!