Old & New Delhi; Saturday, 18 July

6.30 uur, “wake up call”… mijn laatste volledige dag Delhi kwam eraan. Na de rustdag gisteren en voor de “reisdag” morgen, besloot ik nog een aantal bezienswaardigheden aan te doen. Zo stonden de “Qutub” minaret, de Lotustempel, Humayun’s graftombe, het “Rode fort” en de plaats waar Mahatma Gandhi vermoord werd, op het programma. Alweer werd ik betoverd door de Indische culturele hoogstandjes en de Perzische en Moghoolse (let op: niet Mongoolse) invloeden.

Een mooi moment om mijn indrukken van Delhi en het noorden van India even op een rijtje te zetten.

Koeien, zwijnen, ratjes, apen, paarden, olifanten … die in het wild (in de stad en op het platteland) tussen auto’s en mensen door lopen: wat eerst vreemd en onnatuurlijk aandeed, is ondertussen een gewoonte geworden! Wie weet… misschien ga ik al die fauna wel missen wanneer ik in augustus weer terug in België ben. Vooral de aapjes en de olifanten dan!

Massa’s plastiek langs de wegen, in de woonwijken, … het “vuile” India: heel schokkend zijn de grote hoeveelheden afval die het land rijk is. Nog schokkender is zien hoe mensen wél een vuilniszak hebben, maar die dan vlak buiten hun deur omkieperen… vervolgens komen tal van kleine kindjes (lees: 3 tot 10 jaar) er de voedselrestjes uit zoeken en nog later zijn het de dieren die de overschot opeten. De doorsnee Indiër vindt dit een logisch systeem van recycleren en elkaar onderhouden, maar menig toerist voelt een zekere afkeer van dit systeem. Straatarmoede moet ook anders “opgelost” kunnen worden en de massa’s plastiek die uiteindelijk achterblijven in de straten, moeten ook weer opgehaald kunnen worden.

Blinde straatkinderen: het valt me steeds vaker op dat de kinderen die bedelen, net als de baby’s die vastgehouden worden door bedelende moeders, blind zijn. Dit doet me meteen denken aan de beelden uit de film “Slumdog Millionaire”… en ja, dan stokken de woorden mij in de keel.

Plaatselijke bevolking en cultuur: India is een rijk land, waarin de contrasten tussen arm en rijk enorm zijn. Toch benadert iedereen me met een glimlach en hoe onveilig de stad ook mag zijn soms, heel wat mensen hebben de beste bedoelingen. Daarenboven houd ik van de cultuur die er hier heerst; van kleurrijke sari’s (traditionele klederdracht van de getrouwde vrouwen) tot archeologische sites… India kreeg al een bijzondere plaats in mijn hart.

Het weer: temperaturen tot meer dan 40°C in de schaduw maken “normaal functioneren” moeilijk, maar ik begin eraan te wennen én (oef!) in het zuiden zouden de temperaturen lager liggen en daar heeft de moesson zijn intrede ook al gedaan, wat toch een beetje afkoelt soms. Het werkelijke weer in het zuiden, deel ik later nog mee!

Bangalore, here I come… en aan al de trouwe lezers van deze blog, bedankt voor de fijne reacties die ik deze week al kreeg. Het is leuk om te weten dat we gesteund worden in ons avontuur! Ik weet echter niet wanneer we terug een internetverbinding zullen kunnen vinden en dat zal de hele maand onzeker blijven, maar geen nood, van zodra het kan, houden Carol en ikzelf jullie weer op de hoogte!

Foto 1 + 2: de “Qutub” minaret en bijhorende archeologische site

Foto 3: de Lotustempel

Foto 4 + 5: Humayun’s graftombe, waarop ook de Taj Mahal geïnspireerd is

Foto 6: het Rode fort dat momenteel een (“modern” opgevatte) restauratie ondergaat

Foto 7: de plaats waar Mahatma Gandhi vermoord werd, herdacht wordt en vereerd wordt

Foto 8: twee gewillige bestuurders van een “tuc tuc” (en ja, daar heb ik ook al een ritje mee gemaakt)