Hootagalli; Wednesday, 5 August

Vandaag stond toch wel een beetje in het teken van de verjaardag van Carol. Voor wie het niet durft te vragen en nog minder durft te gissen, ze is nu 35 lentes jong. Als ontbijt had Rani voor lekkere “dosa” (= rijstpannenkoek) gezorgd met gekruide patatjes en papaja.

Na overleg over de activiteiten van de dag en het verzamelen van het materiaal dat we daarvoor nodig zouden hebben, vertrokken we naar Odanadi. Zoals we de vorige dagen al ondervonden hadden, is de duur van concentratie en de interesse bij ons eerste groepje meisjes zeer beperkt, waardoor we vrij snel van de ene naar de andere activiteit moeten overgaan. Op het programma stonden o.a. slingers ophangen (en zo de kleuren nog eens herhalen), nagels lakken (want daar zijn ze gek op), touwtje springen en de droevige Shanti konden we troosten met de muzikale handpop die we hadden meegebracht.

Het volgende uurtje staken we weer een handje toe in het atelier van de papieren zakken. Geen klevende vingers vandaag, want we hielpen “Pretty” met het maken van de kaartjes die als versiering aan de tassen worden gehangen. Onze “artistieke vaardigheden” werden flink op de proef gesteld, maar elke tekening kreeg toch een goedkeurend “very good sister, thank you sister” van Pretty.

Dan was het tijd voor de dagelijkse portie rijst … of toch niet… Totaal onverwacht werd de gehele staff van Odanadi verzameld bij de 4X4. Parachu en Stanley (de directeurs) nodigden ons en de gehele staff uit voor een etentje ter gelegenheid van Carols verjaardag. En dat er maar één wagen was om 14 volwassenen mee te vervoeren, daar ligt niemand wakker van! Na de heerlijke maaltijd hebben we nog koekjes getrakteerd aan de meisjes en thuis aangekomen (het was ondertussen al 17 uur) hebben we samen met Rani en de meisjes nog een stukje gebak gegeten. Tot 20 uur mochten we dan niet meer uit onze kamer, omdat ons voltallig gastgezin een verrassing voorbereidde in de tuin. En we overdrijven niet als we zeggen dat ze zich echt uitgesloofd hebben om er een onvergetelijk feest van te maken. We werden ontvangen in een regen van verse, heerlijk geurende bloemen uit de tuin, kregen elk prachtige terracotta-juweeltjes cadeau, alsook een traditioneel armbandje omdat het vandaag ook het feest van de broers en zussen is (en vermits wij nu “sisters” zijn…). Verder waren er ook nog kransen van jasmijn, kaarsjes bij het beeldje van een godin en een mooie, verschrikkelijk zoete cake. Kortom, geen van ons beiden zal deze dag vergeten, temeer omdat dit alles met zoveel liefde werd aangeboden. Ze zullen het niet kunnen lezen maar we willen Parachu, Rani, Tunga en Jansi hier zeer hartelijk voor bedanken. Maar ook een hele “dikke merci” voor alle wensen die via deze blog, e-mail en SMS tot in het kleine Hootagalli zijn doorgedrongen. Ook zij waren echt hartverwarmend. Dankjewel!