Hootagalli; Tuesday, 11 August

Dagelijks werk van de plaatselijke huisvrouw: hout sprokkelen.

De waterkraan van het dorp

De dorpskroeg.

Onze straat.

De winkeltjes (hier nog gesloten omdat het ochtend is).

Het staatsschooltje.

De riolering.

De was die te drogen hangt op de prikkeldraad, dagelijkse kost!

We mogen van geluk spreken dat we de voorbije weken van ernstige ziektes gespaard gebleven zijn. Afgezien van enkele ongemakjes ter hoogte van maag en darmen, mogen we echt niet klagen…Tot nu dan toch… want vandaag (bij Isabel kondigde het zich al eerder aan) werden we allebei geveld door een fikse verkoudheid. Echt bevorderlijk voor ons werk hier is het niet, maar we hebben onze best toch gedaan en ook vandaag hebben we de meisjes weer wat woordenschat en een liedje kunnen bijbrengen tijdens de Engels les (dewelke ondertussen een vaste activiteit geworden is om 15 uur). Ook zij leerden ons een eenvoudig liedje in “Kannada”, de taal die hier gesproken wordt (Carols kindjes van het tweede leerjaar zijn dus al gewaarschuwd). We hadden vandaag ook nog krijt bij en twee “boeken” speelkaarten. Maar de meisjes gaven ons meteen te kennen dat ze daar niet mee mochten spelen. Na navraag hierover bij de huismoeder, blijkt dat er niet met dergelijke kaarten mag gespeeld worden (en dit beperkt zich niet tot Odanadi, maar dit zou een algemeen gegeven zijn) omdat dit onder de noemer van kansspelen valt. Tot zover die activiteit…

Aangezien we al sinds enkele dagen ondervonden hebben dat het soms echt moeilijk is om de meisjes (die niet naar school gaan) in de voormiddag te motiveren om actief deel te nemen aan de activiteiten, zijn we van plan om hieromtrent enkele voorstellen te formuleren naar de mensen die instaan voor de dagelijks leiding van Odanadi toe.

Omdat verschillende activiteiten dagelijks terugkeren en ze dus telkens weer gelijkaardig fotomateriaal zouden opleveren, kozen we er vandaag voor (naar een leuke tip die we ontvangen hebben van één van de bloglezers, waarvoor dank) om de weg die we dagelijks te voet afleggen naar Odanadi, in beeld te brengen. Bij nader inzien is dit voor ons, Wetserlingen, eigenlijk al een openluchtmuseum op zich. Oordeel zelf maar. Wij kruipen vandaag op tijd in onze slaapzak en hopen op een rustgevende, weldoende nachtrust.