Hootagalli; Sunday, 9 August

We mochten vandaag uitslapen van Rani, want ook hier geldt “zondag rustdag”. Na ons ontbijt in open lucht, vertrokken we naar Odanadi. Onderweg zagen we dat het vandaag marktdag was in Hootagalli. Het was een kleurrijk, gezellig marktje, waar je verse groenten (zowel bekende als, voor ons, onbekende soorten), kokosnoten en natuurlijk ook kruiden kon vinden.

Ook in Odanadi zelf merkten we al snel dat het geen gewone weekdag was. Sommige meisjes lagen nog wat te rusten in bed, anderen maakten zich mooi, enkele schoolmeisjes hadden een rustig plaatsje opgezocht om te studeren voor hun test, enkele van de oudere meisjes stonden in voor de was en de kleintjes hadden volop tijd om met elkaar te spelen. Wat hier toch wel opvalt, is dat al deze meisjes op een haast rimpelloze manier samenleven. Iedereen kent zijn taak, de grootsten helpen de kleintjes en dit alles zonder geruzie of gezeur.

Vandaag had Carol ook haar sari bij. De huismoeder zou haar leren hoe je zo’n grote lap stof op een elegante manier hoort te dragen… maar de meisjes namen het heft zelf in handen en begonnen haar als echte kenners te “drapperen”. Of we thuis de verschillende stappen nog op de juiste manier gaan kunnen herhalen, durven we niet te beloven. Nadat sister Carol, onder dwingende hand van de jongere meisjes, haar sari in elke kamer ging showen, was het tijd voor Chaitra’s geschenkje. We hadden haar rode (dat is haar lievelingskleur) oorbelletjes gekocht omdat ze al verschillende dagen had laten blijken hoe mooi ze dat wel vond en ze had er zelf nog geen. Of ze er blij mee was, moet je zelf maar uitmaken aan de hand van de foto…

Na de middag hebben we nog even de bus naar Mysore genomen. We hebben het systeem van het openbaar vervoer nu helemaal onder de knie. We moeten ook opmerken dat dat hier echt efficiënt georganiseerd is en nog heel goedkoop ook. We kunnen ons dus door het land bewegen als “bijna-rasechte-Indiërs”!