Hootagalli; Thursday, 6 August

Vanmorgen werden we om 9.30 uur in Odanadi verwacht, want het zou een wel heel speciale dag worden. Toen we aankwamen heerste er dan ook een enorme bedrijvigheid. Op de oprijlaan voor de poort, hadden de meisjes een mooie, traditionele “zandtekening” gemaakt en ook binnen werd het gebouw volop versierd. Er werd namelijk hoog bezoek verwacht. De minister die ervoor gezorgd heeft dat Odanadi subsidies zou krijgen, kwam een bezoekje brengen aan het centrum. Deze man werd reeds vijfmaal verkozen en heeft zowel invloed op nationaal niveau, als in het bestuur van de staat Karnataka, waar Odanadi gevestigd is. Uiteraard moest het één groot feest worden met alweer massa’s bloemen, prachtige versieringen én, niet te vergeten… zowel de meisjes als de jongens (die voor deze gelegenheid ook afgezakt waren naar het meisjeshuis) trokken hun mooiste kleren aan! Prachtig! We vonden het ontzettend vertederend om de kinderen zo druk aan het werk te zien en zij waren op hun beurt heel blij dat ze van de minister ook allerlei geschenkjes kregen (fruit, bloemen, snoep).

Vervolgens volgde er een feestlunch (naast rijst en Samba, nu ook ketchup en vleesballetjes) waarbij de jongens hun “sisters” op hun wenken bedienden. Aangezien de jongens ’s avonds terug naar hun eigen huis moesten, stelden we voor hen te vergezellen en de boel daar ook een beetje op de fleuren… Ietwat ontzet stelden we, na een twee uur durende reis, vast dat de twaalf jongens het met heel wat minder moeten doen dan de meisjes. Zij leven in kleine hutjes, hebben geen stromend water en geen elektriciteit (dit alles heeft te maken met problemen i.v.m. de toekenning van de grond waar het jongensverblijf gevestigd is). Daar trekken ze zich echter niets van aan, want naar eigen zeggen houden ze veel meer van hun eigen optrekje, dan van het huis waar de meisjes verblijven.

Met gemengde gevoelens vertrokken we terug naar ons gastgezin, want we hadden beloofd om zelf eens te koken voor hen… en aangezien belofte schuld maakt… Het werd een recept à l’improviste, want Europese ingrediënten zijn hier moeilijk te vinden, maar we slaagden er toch in een pasta met scampi’s in currysaus te maken, die erg in de smaak viel (of althans, dat beweerde ons gezinnetje).